Zo, hij is er. Raar idee, want terwijl ik dit typ ligt hij nog in mijn buik een beetje heen en weer te duwen :). Als alles goed is gegaan en ik in mijn kraamperiode eindelijk baby boy in mijn handen heb verschijnt dit blogje online met antwoord op de vraag hoe wij op Viktors naam zijn gekomen.Zoals jullie weten liggen mijn roots in Oost Europa en draagt mijn vriend een sterke achternaam dat met een V begint. Dat terwijl ik een opa heb die Vladimir heet en twee ooms die Vojislav en Vladislav heten. Het zijn allemaal krachtige, Slavische namen, die ieder een letterlijk sterke betekenis hebben. Toch vind ik ze, met name in combinatie met de moeilijke achternaam van mijn vriend net te typerend voor mensen van de Balkan en daarom niet bij onze situatie passen. Mijn overgrootvader heette Viktor, en ik vind dit juist een internationalere naam, dat ook heel goed bij onze roots past. Dus toen Marinko er mee kwam vond ik het meteen top klinken. Viktor V.
Ook zit er een sentimentele gedeelte aan, want Viktor is een overwinnaar, iemand die zijn plek op de wereld verdient. Gezien het verlies van ons kindje tussen Elena en Valentina in voelde het ergens alsof het die ziel was dat toch geboren wilde worden, iemand die bij ons hoorde, al lukte het hem de eerste keer niet. Ik ben echt verre van religieus en absoluut niet zweverig ingesteld, maar dit gevoel was toen ik zwanger bleek ZO sterk dat ik de baby meteen Viktor begon te noemen. Hij was onderweg, het was zo overduidelijk, en zelfs toen zowel mijn vriend als ik met andere suggesties van prachtige namen kwamen wisten we allebei dat Viktor gewoon Viktor is en dat het niet zou veranderen.
Want eerlijk, ik was niet klaar voor deze zwangerschap. We hadden onze draai met Valentina net gevonden en de rust begon terug te keren toen ik een dag nadat ik over tijd was meteen doorhad dat er nieuw leven in mij groeide. Het is niet uit te leggen, want het is een gevoel, maar ik wist het, ik wist dat ik zwanger was en ik vond het doodeng. Hoe zou ik een zwangerschap met een rondrennende Valentina aankunnen, hoe zou gaan met twee kleine kinderen gaan, hoe zou Elena er op zou reageren en hoe zou ik omgaan met nog meer slapeloze nachten. En dan hebben we het over ruimtegebrek niet eens gehad! Waar moest hij slapen? Toch was er in ons hart wel degelijk plek en besloten we gauw te handelen.
Meteen na Valentina’s eerste verjaardag zetten we ons huis te koop, gingen op huizenjacht en deden ons best om zo snel mogelijk ons ideale huis, geschikt voor drie kinderen te vinden. Ook dit was een spannende periode, maar gelukkig werd ons huis snel verkocht en vonden we ook ons nieuwe huis. Ik was ziek, beroerd, moe, misselijk en compleet op, maar de baby groeide lekker en liet zich niet tegenhouden. Ja, hij is echt een Viktor. En zo welkom.
Overigens hebben we bewust voor Viktor met een K en niet met een C gekozen, als knipoog naar zijn oorsprong en naar mijn overgrootvader. Het maakt de naam net wat meer “van ons” terwijl het nog steeds erg internationaal blijft, iets wat we voor al onze kinderen belangrijk vinden.
En dat is het, een makkelijke, duidelijke naam van mijn overgrootvader, door Marinko gekozen en voor ons met een speciale betekenis. Onze Viktor, die meteen na zijn geboorte weer eens duidelijk liet merken dat hij een strijder is, een overwinnaar, een jongen met een perfecte naam.
Comments
comments