Komt ‘ie dan, mijn ultieme loedermoeder uitspraak – ik ben blij dat Valentina Bumba ein-de-lijk helemaal het einde vindt. En ik ga niet weer klagen over hoe ze als baby was, maar wel even benoemen dat ze een verschrikkelijk drukke dreumesje werd. Ze liep met 9 maanden, klimde altijd overal op, haalde constant van alles uit en mijn dagen bestonden uit haar onder controle houden. Uit de gordijnen halen, van tafels en uit plantenbakken plukken, dingen uit haar mond vissen, spullen die ze kwijt had geraakt terugzoeken, echt, er was geen moment rust! Een kleine ondernemertje werd ze liefkozend genoemd. Maar ik vroeg me stiekem serieus af wanneer ADHD bij kinderen zichtbaar wordt…Compleet anders dan Elena die pas met 15 maanden liep, al stukken meer sprak en liedjes zingen en knuffelen het leukste wat er is vond. Ze was voorzichtig en rustig, en kon al vroeg heel gefocust naar tv kijken, zonder op te merken wat er om haar heen gebeurt. Om een of andere reden vond ze dat simpelweg boeiend, bewegend beeld. Valentina kon dat absoluut niet schelen, die wilt er maar steeds vandoor. Waar we ook zijn, wat we ook doen, Valentina scant de boel op ontsnap routes en dingen die ze kan slopen. We hebben dan ook snel geleerd om niks te proberen waar zij bij is, en vrijwel alles wordt uitgesteld tot zij naar bed is. Ja, echt, zo erg is het!Dus die verbouwing en verhuizing, we hebben alles om Valentina heen moeten plannen, waardoor papa zich met het huis bezighield en ik mijn dagen met Valentina doorbracht. Begrijp me niet verkeerd, ze is hartstikke leuk, lief, grappig en aandoenlijk, maar je hebt er je handen vol aan. Iets wat met mijn groeiende buik steeds lastiger werd. Na een ochtendje Valentina wist ik niet wie er eerder in slaap viel rond de middag – ik of zij. We moesten allebei even bijkomen!Nu zijn we verhuisd en ben ik echt heel erg zwanger. Zo zwanger dat ik niet meer dan een keer per dag de trap op mag. Wat natuurljk erg lastig is omdat ik van alles wil ondernemen in de kamers, Valentina tussen de middag naar bed moet brengen en veel te vaak iets boven laat liggen. En dan heb ik het niet eens over nesteldrang gehad. Ja…Anyway, sinds een paar weken heeft Valentina Bumba ontdekt. Sterker nog, ze komt regelmatig met mijn telefoon aanrennen, enthousiast “Boebaaaaaa” roepend, waarop ik de telefoon ontgrendel, Youtube aanzet en voor haar Bumba aanzet. In het begin schreeuwde ze het uit frustratie uit wanneer een aflevering afgelopen was of een reclame in de playlist verscheen, inmiddels heeft ze scrollen helemaal ontdekt. WAT EEN RUST MENSEN! Ze is in staat om een dikke half uur lekker op de bank de chillen en kinderliedjes met zwaar Poolse accentjes te browsen. Dat kleine vingertje dat precies weet hoe zo’n telefoon werkt en vastberaden aanklikt wat ze wil kijken, het is zo schattig. Genoeg ouders die het onverantwoord vinden en het nooit zouden toelaten, maar ik ben zo trots als een pauw. Gisteren zat ik naast haar terwijl ze Bumba keek en viel ik zelfs in slaap. Terwijl ze gewoon naast me zat! Loedermoeder blij, kind blij. Tot ze weer een reclame kreeg en ik met mijn mobiel op mijn hoofd wakker werd geslagen. Want het blijft tenslotte Valentina…
Comments
comments
