Het was nog donker toen ik wakker werd, iedereen sliep nog. Na weer een slapeloze nacht kan ik nauwelijks meer wachten tot de grote buik niet meer in de weg zit, al weet ik dat ik daarna ook niet echt veel slaap zal vatten, maar dat komt wel goed. Ik had een lijst aan dingen die ik nog wilde doen om er voor te zorgen dat het hele huis schoon is voordat de baby komt, en ik wilde een paar wasjes draaien, beddengoed verschonen, strijken, Elena’s kamer opruimen, een paar blogjes uittypen zodat ook dat kan blijven doorlopen wanneer ik bevallen ben en geen tijd heb om elke dag de blog bij te houden. Genoeg voorbereidingen te treffen, genoeg dingen te doen, en mijn lijstje vulde al gauw een hele A4tje.
Ik slenterde in mijn sloffen naar beneden, bekeek met een kop koffie in mijn handen dat lijstje en vroeg me af wat ik kon uitstellen tot morgen. Ik was moe, geïrriteerd door gebrek aan slaap en en gefrustreerd omdat ik het idee heb dat ik dit nooit voor elkaar krijg voordat de baby er is. Toen liep Elena heel zachtjes de woonkamer in, in haar pyjama en sokken die vannacht naast haar bed lagen. Haar zijscheiding liep over één oog en haar wang was nog rood van het slapen. Ze wreef haar oogjes open terwijl ze aan het licht probeerde te wennen en ondanks dat ik haar’s ochtends op haar mooist vind, was ik wat geïrriteerd dat ze al zo vroeg op was. Ik had mijn koffie nog niet eens op.
Ook Elena’s papa kwam op gang, maakte zich met de radio aan klaar om naar zijn werk te gaan ook dat vond ik behoorlijk irritant. Muziek om 7 uur, wie doet dat nou? Het maakte ook de dieren wakker, en terwijl ik Elena’s thee klaarzette stond ook de hond me vragend aan te staren, miauwde de kat de boel bij elkaar en vroeg Elena’s papa of ik zijn lunch kon voorbereiden, omdat hij aan de late kant was. Ondertussen werd mijn koffie koud en kon ik niet eens een zin uitbrengen. Ik was moe, geïrriteerd, en overdonderd door de buik en bekkenpijn.
Langzaam keerde de rust weer terug toen de hond uitgelaten werd, de kat naar buiten ging, Elena’s papa ging werken en Elena aan het eten was. Ik besloot de koude koffie weg te gooien en een kop warme thee te pakken terwijl ik de laptop op mijn schoot deed, en zoals elke dag een kijkje op mijn site ging nemen. Waren er gisteren veel bezoekers, hebben ze reacties achtergelaten, heb ik veel mailtjes die ik moet oppakken, is het ingeplande blogje goed op tijd gepubliceerd… Ik voelde weer de druk van presteren en opende een nieuw venster om foto’s te bewerken, zodat deze morgen op de site kunnen verschijnen.Maar toen kwam Elena met haar nog vettige mondje van het ontbijten me knuffels en kusjes geven. Ze klom op de bank, pakte me stevig vast en vertelde hoe lief ze me vond. Ik moest mijn thee op tafel zetten, klapte de laptop dicht, zette hem neer en leunde naar achteren om met haar te kroelen. Wat is dit toch fijn. Ik weet dat ze over een tijdje knuffelen met haar mama helemaal niks gaat vinden dus geniet hier bewust van, terwijl ik haar zachte krullen ruik, van natte zoenplekken op mijn wang geniet en haar net zo stevig vastpak als zij mij. Uiteindelijk laat Elena me los en gaat ze de woonkamer uit. Ik ga er vanuit dat ze gaat spelen en pak weer mijn thee, zet de laptop op schoot en doe hem open. Maar dan komt ze terug te kamer in, handen vol met My Little Pony poppen, en een grote glimlach op haar gezicht. Haar ogen glinsteren terwijl ze me vraagt of we kunnen spelen, en ik beslis dan en daar dat ik vandaag niet gefrustreerd ga zijn. Ik ga me niet druk maken om wat dan ook, en zet mijn laptop weg. Elena heeft vakantie, ik heb zwangerschapsverlof, en het regent buiten. Wij brengen de dag samen door, muffins bakkend, spelend met haar pony’s, knutselend, knuffelend onder een dekentje terwijl we weer eens Frozen kijken, en kleurend. Het begint al donker te worden, en het enige wat ik vandaag heb bereikt is een kleurplaat mooi inkleuren. Wanneer haar papa thuiskomt laten we allebei trots onze tekeningen zien.
Ze is nog maar even zo klein, en voor ik het weet heb ik er twee onder wie ik mijn aandacht moet verdelen, en een blog dat blijft groeien en steeds meer aandacht eist. Daarom was vandaag een dag waarop ik mijn aandacht helemaal op haar richtte, en al zijn we niet naar de speeltuin, Efteling of zwembad geweest, al heb ik vandaag niks nuttigs gedaan, het is een dag die ik heel blij ben mee te mogen maken. Wat is het toch fijn om mama te zijn.
Comments
comments