Borstvoeding geven. Het was de eerste paar weken een hel, erger dan het bevallen zelf. Ik heb gehuild, flesjes door de kamer gesmeten, mijn kapotte tepels helemaal gevoelloos gesmeerd met lanoline, in mijn broek geplast van de pijn (al had dat ook iets met de bevalling kunnen maken…) en nu nog kolf ik me dagenlang suf. Zelfs nu, terwijl ik dit typ zit ik als een melkkoe aan een borstkolf aangesloten, zodat ik straks melk voor de volgende voeding heb. Mijn dagen zijn gevuld met kolven en Valentina voeden, maar het is wat ik moet doen om haar wat de natuur ons heeft gegeven te kunnen bieden. Dus doe ik het. Zonder moeders die het anders hebben aangepakt de les te lezen, zonder te roepen dat poeders nooit goed genoeg zullen zijn, zonder me met andermans tiet te bemoeien. Ik mag aannemen dat we allemaal ons best doen voor ons kind, en als dat in sommige gevallen flesvoeding is, dat is dat prima. Sterker nog, ik vind het geweldig dat we de mogelijkheid hebben om uit tientallen merken zuigelingenvoeding te kiezen, het zo makkelijk te verkrijgen is en we ons door allerlei deskundigen kunnen laten adviseren. Wat hebben we toch een geluk! Ik heb tantes en nichten tijdens de oorlog in Joegoslavië meegemaakt die door de stress geen melk konden produceren en er was nauwelijks eten voor volwassenen, laat staan zuigelingenvoedig dat geïmporteerd werd. Echt, oorlog heeft zoveel verschrikkelijke gevolgen waar je niet eens besef van hebt tot je er middenin zit. Goed, terug naar hier en nu.Wel ben ik van mening dat we tegenwoordig soms te snel voor flesvoeding kiezen, juist omdat het zo makkelijk is, omdat het constant gereclameerd wordt, en omdat het voeden op verzoek nogal lastig te realiseren is in onze levenstempo. Moeders gaan na bevallen snel weer door met voor de rest van het gezin zorgen, het sociale oppakken en werken. Er wordt van baby’s veel verwacht, ze moeten zich aan ons aanpassen en dan is borstvoeding geven eigenlijk onhandig. Er zijn dan moeders die heel goed borstvoeding zouden kunnen geven, en er toch voor kiezen om dit niet te doen. Dat vind ik persoonlijk heel jammer, vooral omdat het mij zoveel moeite kost, maar ik zou daar een moeder nooit op aanspreken, of er wat dan ook over zeggen.
Waarom ik niet voor flesvoeding heb gekozen
Zo’n vijftig jaar geleden werd flesvoeding op een grote schaal geïntroduceerd, en ontstonden er (winstgevende)bedrijven die het gingen produceren. Er viel geld te verdienen en het werd heel veel gereclameerd, en daarom ook veel verkocht. Even ter beeldvorming: dit was rondom de tijd dat mensen voedsel in blik begonnen te produceren, moeders ook buitenshuis gingen werken en crèches ontstonden. Er werd toen zelfs de illusie gecreëerd dat flesvoeding zo goed ontwikkeld was dat het beter dan borstvoeding was en het werd enorm populair. Nu nog zijn er oudere vrouwen die denken dat hun melk “gewoon niet goed was” wat simpelweg een uit de hand gelopen marketingverhaal is. Uiteindelijk hebben oa. Unicef en Wereldgezondheidsorganisatie ingegrepen en mag zuigelingenvoeding niet gereclameerd worden, let maar eens op de reclames die op tv voorbij komen. Er wordt nooit zuigelingenvoeding één in beeld gebracht, altijd opvolgmelk twee en drie. Dit is ook weer het omzeilen van de regels, want ze laten wel kleine baby’s die uit een fles drinken zien, wat naar mijn idee heel goed weergeeft hoe wij door bedrijven, marketing en televisie beïnvloed worden.Nu, zoveel jaar later is zuigelingenvoeding ook vele malen beter, en een prima back-up: Elena is er tenslotte ook mee groot geworden. Maar niet nadat ik mijn uiterste best heb gedaan om haar aan de borst te krijgen. Het is gewoon niet gelukt. Met Valentina lukt het deels, en ik ben blij om haar “live” melk te kunnen aanbieden. De rest van de tijd krijgt ze afgekolven melk en dat is niet ideaal, maar wel the next best thing.
Hoe zal flesvoeding er over 50 jaar uitzien, hoeveel beter zal het dan zijn dan nu? Borstvoeding is al duizenden jaren wat het is – perfect voor de baby, die zal binnenkort niet gaan veranderen… Het lijkt me duidelijk, ik ben een voorstander van borstvoeding geven, en ook hartstikke trots op elke voeding die we wel voor elkaar krijgen (zonder flesjes) maar word als blogger, iemand die over zowel borstvoeding als flesvoeding schrijft regelmatig aangesproken door moeders die flesvoeding geven. En ik kan je vertellen, vaak zijn dat niet hele vriendelijke berichten of comments. Veel van deze vrouwen hebben dan ook een uitgesproken mening over de “borstvoedingsmaffia” en in mijn ogen een negatief beeld over moeders die wel borstvoeding geven. Het is zelfs zo ver dat ik prima over flesvoeding kan schrijven, maar als ik een simpele plaatje over borstvoeding deel daar negatief op wordt gereageerd. Ik durf er bijna niet meer over te beginnen, terwijl het zoveel van mijn dag in beslag neemt.
Sterker nog, er zijn grote mamasites die deze discussie bewust triggeren om verkeer voor hun site en social media te genereren, iets waar ik als “onliner” heus wel begrip voor heb, maar hoe daar gereageerd wordt vind ik bizar. Er worden artikels geschreven over bewust, “express” geen borstvoeding geven, er wordt uitgehaald naar de toch al onzekere borstvoedende moeders en er wordt zelfs beweerd dat borstvoeding geven een trend is. Wat?
DE ANTI-BORSTVOEDINGSMAFFIA
Borstvoeding geven is moeilijk, dat staat vast, en er zijn heel veel moeders die over de druk van borstvoeding geven schrijven, over bijvoorbeeld kraamhulp dat op borstvoeding blijft aandringen, ruw met zowel de moeder als baby omgaan en indruk wekken dat je als moeder faalt wanneer je geen borstvoeding geeft.
Zelf erken ik dat zeker, maar zie ook de andere kant van het verhaal. Bijvoorbeeld dat ik vanaf het begin van mijn zwangerschap door mijn verloskundigen heel voorzichtig werd gevraagd of ik überhaupt borstvoeding wilde geven, alsof ik daar beledigd om zou zijn. Ik snapte het maar niet, want borstvoeding geven hoort er voor mij bij, net zoals bevallen bij het hebben van een kind hoort. Waarom durven mensen uit de zorg dat niet aan te geven? We zijn massaal bezig om de mama dat flesvoeding geeft niet op de tenen te trappen, terwijl de mama die wel borstvoeding geeft alle commentaar maar moet aanhoren. Dingen zoals “De baby komt niet goed aan? Geef dan gewoon een flesje” “Waarom kleed je je in het openbaar uit, geef gewoon een flesje” “Ben je nou weer aan het voeden?” “Geef je nog steeds borstvoeding??” Maar als je het lef hebt om ook maar één keer te zeggen dat borstvoeding beter voor je baby is hoor je meteen tot de borstvoedingsmaffia.
We zien dagelijks reclame voor flesvoeding voorbij komen, en dat is prima, maar stel je eens voor hoe een reclame over borstvoeding over zou komen. Het zou een rel worden! Natuurlijk is het een gevoelskwestie, en schrijf ik hier over mijn persoonlijke ervaring en standpunt, maar wie neemt het op voor de moeders die borstvoeding geven? Waarom mag je niks over mama die flesvoeding geeft zeggen maar is het acceptabel om de mama die borstvoeding geeft zo onzeker te maken en aan te vallen?
De borstvoedingsmaffia een bekend fenomeen, waarom heeft niemand het over de anti-borstvoedingmaffia? Of zullen we elkaar maar lekker met rust laten en ons op onze eigen kinderen focussen, misschien ook een idee.
Comments
comments
