Het is alweer 9 maanden sinds Valentina er is, en officieel ben ik ontzwangerd! Tijd voor een update – hoe gaat het met ons, wat gaat er goed en wat kan er beter, gewoon een stukje kletsen met jullie. Pak er dus een kopje thee bij en lees mee 
Ergens voelt het alsof ze er altijd al bij was, vanaf dag één kon ik me geen leven meer zonder haar voorstellen, maar ergens voelt het ook alsof ze spiksplinter nieuw is en ze gisteren nog niet eens bestond. Als ik denk aan onze laatste vakantie bijvoorbeeld, ik was toen niet eens zwanger en nu heb ik nog een dochter. Het blijft raar, maar wel erg leuk. Uitdagend ook. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, maar na mijn pittige bevalling was ook Valentina behoorlijk getraumatiseerd en zelfs zo klein al onhandelbaar. Ze was een huilbaby en onze eerste weken, maanden zelfs, waren alles behalve sereen. Dat roze wolkje bleek een grote regenwolk te zijn en mijn ontroostbare baby en ik hadden het moeilijk. In bad gaan was onmogelijk omdat ze blauw werd van het huilen, een shirt over haar hoofdje trekken zorgde voor paniek, en toen ze nog geen week oud was werd ze ziek. Ik had tijdens mijn gehele kraamweek koorts en verschrikkelijke griep, gepaard met alles wat na een zware bevalling komt kijken.Tijdens mijn zwangerschap en bevalling hadden mijn bekken een flinke klap te verduren wat na maanden fysio weer beter lijkt te gaan, maar van sporten, afvallen en gezonder worden is weinig gekomen. Ik had er ook geen haast bij, mijn grootste focus was toch al Valentina, maar nu iedereen het over goede voornemens en afvallen heeft begint het bij mij ook wel te knagen, ik zou er nu toch echt werk van moeten gaan maken. Gelukkig gaat het met mijn bekken weer goed en kan ik zonder pijn de trap op rennen, maar ben ik wel buiten adem, dus zal ik iets aan mijn conditie moeten doen.
Met Valentina gaat het ook veel beter. Heel goed zelfs. Ze huilt nog steeds, maar er is altijd een reden. Vaak als iets niet mag, zoals ergens op klimmen, iets in haar mond stoppen of uit de autostoel wurmen, maar dat er een duidelijke reden is, dat is wel heel fijn, raar genoeg. Het is moeilijk om haar niet met haar zus te vergelijken, maar ze zijn zo verschillend dat het gewoon komisch is. Elena wilde nooit wat eten, en haar eten werd tot ruim na haar eerste verjaardag apart gekookt en gepureerd, simpelweg om haar van genoeg voedingsstoffen te voorzien. Valentina eet alles wat ze tegenkomt. Ze is niet tegen te houden en we genieten er oprecht van. Ze eet al een tijdje met ons mee, en pakt alle snacks af om het zelf in haar mondje te proppen. Ze eet het liefst de hele dag door, meer dan Elena en kan niet zonder haar speentje. Ook dit is een verschil met haar grote zus die altijd duimde, en nooit iets van de grond pakte. Met Valentina moet ik meerdere malen per dag stofzuigen, mag er absoluut geen kruimel op de grond liggen want als zij het tegenkomt – eet ze het op. Het is lastig met een kleuter in huis die zoveel speelgoed heeft, graag met klei, kraaltjes, kleine frutseltjes en papiertjes speelt, maar we moeten de woonkamer altijd schoon houden, want Valentina vindt alles. Inmiddels weet ze dat de keukenkarretje altijd iets te eten biedt en kruipt ze er regelmatig vliegensvlug naartoe, om alles wat ze tegenkomt in haar mond te doen. Knoflook, ui, groente, fruit met schil en al, ze lust het allemaal. Zelfs de kruiden die op het rekje staan zijn gegraasd en kaal!Eten gaat dus super goed. Slapen aan de andere kant… Inmiddels slaapt ze vaak de nacht door, en kan ik zo’n 7 uur slaap achter elkaar vatten. Op zich heerlijk, aangezien er een periode was waarin ik overtuigd was dat ik nooit meer een nacht zou doorslapen, dus blij ben ik wel. Wat lastiger is, is dat ze overdag niet slaapt. Valt ze met veel moeite in slaap, dan slaapt ze niet langer dan 10 minuten en kan ze er weer de hele dag tegenaan. Zakelijk is dat voor mij nogal lastig, aangezien in fulltime thuis ben met haar, en je kunt je voorstellen dat ik verschrikkelijk achterloop met alles, iets waar ik in 2017 aan wil werken. Maar, nu is het zo dat Valentina rond 8 uur gaat slapen, tussen 9 en 10 huilend wakker wordt, weer in slaap gebracht moet worden, waarna ze tot de volgende ochtend stil is. Daarna doe ik de huishoudelijke dingen nog, probeer ik te douchen en wat aan mijzelf te doen en ben ik uitgeput, waarna ik tegen 23 in bed ga liggen. Ze slaapt dus feitelijk wel door, maar is de hele dag wakker en vindt in een box zitten een marteling. Ze schreeuwt tot ze er uit mag, waarna ze rond gaat kruipen en de nieuwsgierige babytje is dat alles wil ontdekken en constant in de gaten gehouden moet worden.
Over kruipen gesproken, dat gaat heel hard. Ze is vliegensvlug, en kruipt al een tijdje, maar gaat nu ook lopen oefenen. Ze is pas 9 maanden, maar zet al vier stappen achter elkaar, waarna ze op haar kontje valt er verder kruipt. Ze was met alles heel snel, omdat ze stilzitten echt helemaal niks vindt, en ik heb me regelmatig moeten verdedigen bij het consultatiebureau omdat een baby van die leeftijd helemaal nog niet mag zitten, staan, zoveel eten, noemt het maar op. Ze kreeg haar eerste tandje met vier maanden, nu heeft ze er zes! Het kan Valentina allemaal niet schelen, zij doet haar ding, ontwikkelt zich op haar eigen tempo, maar weigert om zelf haar melk te drinken, omdat ze flesje vasthouden teveel werk vindt, denk ik. Ik vind het prima, want ik geniet er van om haar op mijn gemak in een fauteuil te voeden tot ze compleet tevreden is en naar bed kan. Om weer een vergelijking met Elena te maken – zij liep pas met 15 maanden, en was altijd onder het gemiddelde, terwijl Valentina het gemiddelde ver onder zich laat. Wij maken er vaak grapjes over dat Elena een prinsesje is, maar Valentina een ridder wordt, Brienne of Tarth, voor de Game of Thrones liefhebbers onder ons Ik denk dat haar donkere ogen hier aan bijdragen, ze ziet er om één of andere reden veel stoerder uit, hoeveel roze en pastelkleurige outfits ik voor haar ook combineer.Kortom, het gaat goed! Ze groeit en ontwikkelt zich goed, met mij gaat het stukken beter al blijven mijn buik en gewicht altijd een lastpost, en vind ik het tijd om wat aan mijn conditie te doen, aangezien Valentina ook steeds moeilijker te dragen wordt. Ik ben overigens met het idee van kinderopvang aan het spelen, maar vind dat nog steeds erg spannend en onbekend. Aan de andere kant zou ik zo wat meer werk aankunnen, en is het lastig om een goede beslissing te nemen. Want hoeveel ik bloggen ook mis, en de continuïteit in mijn site wil houden, zoveel geniet ik ook van de positie die ik heb – het fulltime bij mijn kinderen kunnen zijn. Wat zouden jullie in mijn situatie doen?
Comments
comments