Al ruim een jaar vind ik het feit dat Valentina een alleseter is geweldig. Terwijl Elena, een kleuter van 6 het liefst op snacks zou leven en avondeten elke keer weer een worsteling is, zit Valentina vrolijk aan tafel mee te eten en snapt ze al die commotie rondom de kleuter niet. Zolang zij maar lekker te eten krijgt vindt ze het allemaal prima. Rond etenstijd, als ze bordjes en pannetjes vanuit de keuken richting de eettafel ziet gaan slaat haar enthousiasme om in ongeduld, en als het haar net te lang duurt in regelrechte paniek. Ze rent heen en weer, probeert zelf in haar Tripp Trapp te klimmen, gaat huilen, ze moet gewoon NU eten hebben.Ook kan ik never nooit iets te snacken pakken zonder dat zij het opeist en moeten we nog iets wat zij niet lekker vindt ontdekken. Echt, dingen zoals zuurkool, spruitjes, olijven met knoflook, scherpe, kruidige, en algeheel door kinderen gehate gerechten vindt zij geweldig en pakt het maar al te graag van ons af. Stiekem vinden we dat helemaal niet erg, want het is werkelijk waar genieten, iedere maaltijd weer. Het is trouwens ook een goede indicatie van wanneer ze niet zo lekker in haar vel zit, want als Valentina niet eet, dan is er écht iets aan de hand met haar.

Soms gebruiken we voedsel om haar rustig te krijgen, hoe slecht dat ook klinkt, maar het is voor ons gewoon erg fijn om in plaats van gehuil in de auto naar een “nommende” Valentina te luisteren. Inmiddels heb ik in mijn tas nauwelijks nog make-up, maar bestaat het grootste gedeelte uit snackjes, koekjes, rozijntjes, kleine dingetjes die haar tevreden houden. En ik vind het geweldig. Ik zie het gewoon nu al voor me dat ik over een jaar of 30 zo’n hysterische oma word die haar kleinkinderen constant eten in de mond duwt, Valentina heeft dat gevoel in me wakker gemaakt 🙂Maar er is ook een keerzijde. En dat is niet dat zij te zwaar is, of nooit vol zit, nee, het heeft eigenlijk niks met eten te maken. Want dat is het probleem. Het gaat niet om eten. Het gaat om alle andere dingen die zij te pakken krijgt en direct richting haar mondje verplaatst. Sinds vanochtend heeft ze verf, klei en bloemblaadjes naar binnen zitten werken en ik vraag me oprecht af hoe ik dit tegen kan houden. Uiteraard weet ik dat sommige kinderen de wereld via hun mondje ontdekken, maar zoals ik aan het begin al aangaf, mijn kleuter vindt niks lekker, dus als baby, dreumes en peuter eindigde er nooit iets in haar mond. Ze dacht er gewoon niet aan om zoiets te doen. Dus dat de tweede constant alles in haar mond stopt, ja dat was wel flink wennen.

We hebben inmiddels alle planten uit huis gehaald omdat ze er van bleef snacken, er staat niks qua decoratie of sier wat er in haar mond terecht zou kunnen komen, maar ze blijft creatief. Zo zal ze bijvoorbeeld wanneer ze een haartje op de grond tegenkomt met deze in een hoekje gaan verstoppen en proberen op te eten. Het resultaat is dat sinds Valentina kruipt, wat ze al een jaar doet, ik standaard twee keer per dag moet stofzuigen, omdat zij alles, maar dan ook echt alles wat ze op de grond ziet zitten in haar mond zal stoppen.Toen ze net begon te kruipen merkten we al gauw dat ze echt alles in haar mond zal stoppen en ik doe dan ook echt mijn best om haar hiervoor te beschermen, maar ondernemend als dat ze is vind ze wel manieren om aan dingen komen die echt niet te eten zijn. Zo rende ze tijdens herfst en winterdagen meteen naar de buitendeur toe, wetende dat wind droge blaadjes naar binnen zou doen waaien, die ze vervolgens meteen in haar mond propte. Gedurende al die maanden ben ik van een gestreste moeder die bang is dat haar kind stikt of vergiftigd wordt omgeslagen in een praktische moeder die doorheeft wanneer ze iets in haar mond heeft en haar weet te dwingen om het uit te spugen. Maar eerlijk is eerlijk, ik zie het niet altijd, wie weet hoe vaak er dingen in haar maagje terecht zijn gekomen die daar simpelweg niet horen.

Nu we verhuisd zijn hebben we een centrale stofzuigsysteem dat in de muur zit. Valentina weet inmiddels dat wanneer kruimels verdwijnen deze hierin terecht komen en zelfs dat weet ze open te trekken om kruimels, oftewel snacks, uit de muur te trekken. De paniek is dan ook elke keer groot wanneer ze die kant op rent, of zelfs wanneer ze te rustig is, want dan weet ik dat het negen van de tien keer is omdat ze iets goors aan het eten is. En dat is dus een nadeel van een kindje dat alles lekker vindt. Of het nou voedzame maaltijden of viezigheid uit de stofzuiger is, alles daar tussenin heeft Valentina al weten te proeven. En of ze een les heeft geleerd? Nee. Want ze blijft het doen. Ze zal iedere keer weer iets wat niet eetbaar is in haar mondje proberen te doen en ik weet dat ik haar niet constant in de gaten kan houden. Dus wat doe je dan? Blijven stofzuigen, blijven aangeven wanneer iets niet eetbaar is, goede eetgewoontes stimuleren en maar hopen dat ze niet iets naar binnenwerkt waar ze goed ziek van wordt.Of ze bouwt een geweldig immuunsysteem op, dat kan natuurlijk ook. Hebben jullie hier ervaring mee? Praat mee op mijn Facebookpagina, ik ben zeer benieuwd of Valentina’s gedrag typisch is, en of je tips hebt om het te af te leren.

Comments

comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You May Also Like
pasta gezond
Verder lezen

Is pasta gezond?

Inhoudsopgave Hide GeschiedenisWitte of volkorenpasta: welke is gezonder?Gezondheidswaarde van pastaHoe maak je je pasta gezonder?Misschien vind je deze…