Het was nooit een geheim, Valentina was geen makkelijke baby. Vanaf haar pittige geboorte en alle nasleep daarvan, tot aan de slapeloze nachten en onophoudelijk gehuil, het viel in alle eerlijkheid echt niet mee. Slapen is nooit haar ding geweest, overdag duurden dutjes nooit langer dan 10 minuten en het slapen in haar eigen bed was overdag simpelweg niet haalbaar.In mijn armen wilde ze nog weleens in slaap vallen, maar dat betekende voor mij dat ik nooit iets anders kon doen, dan simpelweg mijn slapende baby vasthouden. Uiteindelijk leerde ik ook dat als een pauze te gebruiken en genoot ik van de rust die het met zich meebracht, hoe kort dat ook duurde. Natuurlijk genoot ik ook van het aandoenlijke gedeelte, mijn eigen kind dat in mijn armen slaapt, maar soms wenste ik toch dat ik iets anders kon gaan doen, zoals douchen, iets te drinken uit de keuken pakken of iets aan mijn site doen. Dat ging allemaal in die eerste maanden niet. Nu is Valentina een jaar oud en staan dingen er anders voor dan toen.Eten was nooit een probleem. Ze dronk graag veel en vaak, paste zelf de Rapley methode toe en vond alles lekker wat ze aangeboden kreeg. Nu eet ze gewoon met ons mee, ongeacht van wat er op tafel staat. Heel soms wil ik er wat extra gekookte groenten bij maken, afhankelijk van wat voor gerecht ik creëer, maar dit eten wij net zo graag op als zij. Het is werkelijk genieten om Valentina aan tafel te hebben. Ze vindt alles lekker, smult heerlijk, maakt neuriënde geluidjes terwijl ze eet omdat ze zo blij wordt van eten. En wij van haar. In theorie eet ze drie maaltijden en drie snacks, maar in werkelijkheid eet ze vaak avondeten met mij, en wanneer papa laat van zijn werk komt eet ze nog een keertje met hem mee. Verder is het onmogelijk om wat dan ook te snacken zonder dat ze eist om mee te eten. Laatst at ze zelfs een bordje spruitjes op en nam ik dat goed in me op, wetende dat ze straks een kieskeurige kleuter wordt.
Lees hier mijn ervaring met de Rapley methode.
Naast het eten gaat inmiddels ook het slapen goed, en dat is wel echt een verandering. Ze slaapt vaak door, tenzij ze haar speentje in haar slaap niet kan vinden en ik moet ingrijpen, en wordt ook niet extreem vroeg wakker meer. Vaak slaapt ze nog uit terwijl Elena al zit te ontbijten en richting school gaat. Ook tussen de middag een dutje doen is nieuw. Voor mijn gevoel heeft ze het echt moeten leren, maar inmiddels is ze tegen de middag slaperig genoeg om zonder protest in bed te gaan liggen en snel in slaap te vallen. Ik leg haar neer en loop de kamer uit, iets wat drie maanden geleden onmogelijk was. Ze slaapt dan ook ongeveer een uur per dag, wat voor sommige kinderen niet veel is, maar bij ons wel echt een welkome ontwikkeling is geweest. Heerlijk, een uur tijd voor mijzelf! Wat een luxe!Toch is Valentina nog steeds een kindje met een “gebruiksaanwijzing.” Wat bijvoorbeeld nog steeds niet lukt is haar nagels knippen. Vaak worden ze te lang, klappen ze dubbel en breken ze af, waardoor een klein rukje van mijn kant genoeg is om haar nagel eraf te krijgen. Met een babyschaartje haar kant op gaan is simpelweg niet te doen. Ze probeer het constant vast te pakken, weigert stil te zitten en laat me met name haar voetjes niet aanraken. Dit betekent dat ik haar nagels knip wanneer ze al slaapt, en zelfs dan trekt ze haar voetjes weg. Ook in bad gaan is niet te doen. Terwijl Elena vanaf dag één een waterratje was, weigert Valentina de badkamer in te lopen. Ze raakt helemaal in paniek wanneer ik de kraan aanzet en weigert om in de badkuip op haar billen te zitten. Daardoor zijn haar snelle douches altijd erg stressvol voor zowel haar als mij, want ze worstelt en schreeuwt zo erg dat ik er van ga zweten. Dit is iets waar ik nog geen oplossing voor heb gevonden, want ze blijft huilen. Het is ook niet zo dat ze water op haar hoofd eng vindt, ze vindt water in het algemeen eng. Oh, en erg meisjesachtig is ze ook niet. Strikjes en speldjes zijn niks voor haar en eindigen altijd in haar mond, hoedjes wegert ze op haar hoofd te laten en met smalle broekjes of jurkjes hoef ik ook niet aan te lopen. We grappen dan ook regelmatig dat ze onze kleine butch baby is 🙂
Outfitje van Noppies!
Qua ontwikkeling loopt het ook heel goed, maar dat was te verwachten van een baby dat met vier maanden tandjes kreeg, met negen maanden liep, en volgens de curve van het consultatiebureau groter is dat het gemiddelde kindje van haar leeftijd. Ze begint al wat te praten, kan al wat woordjes zeggen, brabbelt de hele dag door en is dol op haar grote zus. Inmiddels hebben ze een manier gevonden om samen te spelen en is verstoppertje een grote hit wat voor lachen gieren brullen zorgt. En dat maakt mij gelukkig, het geluid van mijn lachende meisjes die door huis rondrennen. En het idee dat het er straks drie zullen zijn is ook iets om naar uit te kijken 🙂
Comments
comments