Afgelopen zondag waren we als gezinnetje weer eens een middagje naar de Efteling toe. Wij doen dit vrijwel ieder weekend, met name wanneer het mooi weer is, en genieten volop van onze abonnementen. We gaan er ook niet vroeg naartoe, om er net als de meeste gezinnen een dagje van te maken, aangezien we toch in de buurt wonen en Elena ongeveer drie dingen in durft.
Om er maar niet omheen te draaien – wat mij ontzettend irriteert zijn ouders die in de rij voor een attractie staan te roken. Dit is voor mij al jaren een punt, want ik kan gewoon niet tegen sigaretten, dus ga ze zo veel als ik kan uit de weg. Nu ik moeder ben vind ik het des te meer vervelend wanneer iemand niet alleen geen rekening met mij houdt, maar ook mijn kind lastig valt met de stank van zo’n kankerstokje.
Ouders die roken zullen dit wellicht een vervelend blogje vinden, want zoals dat wel vaker gaat schieten ze al gauw in de verdediging. Zinnen zoals “ik mag toch zelf weten wat ik doe” komen dan ook vaak als argument voorbij, dus laat ik er dan ook vooral bij vermelden dat mijn vriend ook al jaren rookt en dat dit een regelmatig terugkerend punt in onze relatie is. Al tien jaar. Ik had gehoopt dat hij toen ik met Elena zwanger was hier eindelijk mee zou kappen, maar dat gebeurde maar niet. Natuurlijk rookt hij niet in huis of in de auto, en doet hij naar eigen zeggen zijn best om te minderen, waardoor hij enkel tijdens het uitlaten van de hond nog rookt. Waarschijnlijk komt het door mijn “zwangerschapssuperzintuigen” maar wanneer hij weer binnen komt wandelen stinken zowel hij als de hond naar sigaretten en gebeurt het regelmatig dat ik hier over ga klagen. Ik kan er gewoon echt niet tegen.
Toen roken in de horeca werd afgeschaft was ik volgens mij het gelukkigste meisje van Nederland. Eindelijk kon ik uitgaan zonder de gruwelijke benauwdheid van sigaretten en kwam ik niet thuis met stinkend haar, waardoor ik eerst mijn haar moest wassen voordat ik ging slapen. Ik was er zo blij mee! Nu ben ik een stuk ouder, een moeder en echt geen uitgaanstype, maar blijf ik nog steeds regelmatig last ondervinden van mensen die roken. Rokers kunnen zich, naar mijn idee, niet voorstellen hoe vervelend het is wanner ik ’s ochtends op de bus sta te wachten en iemand er eentje zonder pardon opsteekt, terwijl mijn maaginhoud zich omdraait. Goed, ik dwaal af, we hebben het over roken in pretparken.
Pretparken, die voor zover ik begrijp juist voor kinderen zijn gemaakt zijn vol rokers. Nou kan ik me goed voorstellen dat je, wanneer je met je gezin de hele dag in een pretpark bent, als roker behoefte aan een sigaret hebt, maar doe dat lekker ergens waar je niemand tot last bent. Voer rookplekken in, net als bij treinstations, waar je wellicht met een kop koffie goed zicht op een speeltuintje hebt, waar je kind lekker speelt. Iedereen blij toch? Jij je sigaret, lekker alléén jezelf en eventuele andere rokers vergiftigen, en mijn kinderen, jouw kinderen en ook ik die er geen last van hebben. Lijkt mij wel zo eerlijk, toch?
Afgelopen zondag waren we dus in de Efteling. We ging in het Sprookjesbos voor een verhaaltje zitten, waar een gezin met vier kinderen voor ons ging zitten, en zowel mama, papa als oma die verschrikkelijke shag gingen draaien. Het sprookje was nog niet begonnen en ik hoopte dat ze dat aan het voorbereiden waren voor wanneer ze verder door het park gingen wandelen, maar niets bleek minder waar. Terwijl er een bijzonder grote groep kinderen en ouders om ze heen zat werden die verschrikkelijke dingen schaamteloos opgestoken en met gore gulzigheid opgezogen. Geïrriteerd en met heel wat scheldwoorden door mijn hoofd spokend vroeg ik me af waarom ze dat hun eigen kinderen aandoen, als ze de rest ze al niet interreseert. Het is algemeen bekend dat het hartstikke ongezond, schadelijk en gevaarlijk is, dus waarom doe je dat niet alléén jezelf, maar nog belangrijker – je kinderen aan?!
Toen er vrijwel direct een tweede rondje shag werd opgestoken had ik er genoeg van. We stonden op en liepen weg. Ik weiger het zelf in te ademen, ik weiger mijn kind hier aan bloot te stellen en zie een confrontatie met al die kleine kinderen om me heen echt niet zitten. Het zou niet de eerste keer zijn en de uitkomst zou toch “als je er last van hebt ga maar ergens anders zitten” zijn, dus gingen wij maar weg. En dat is wat ik niet vind kunnen. We beschermen mensen op de werkvloer, we beschermen mensen in de horeca, maar kinderen, dat wordt om één of andere, voor mij totaal onlogische reden achterwege gelaten.
Het herinnerde me aan een nieuwsbericht van een aantal weken geleden, waarin er over het verbieden van roken in rijen van pretparken werd geschreven. Volgens peilingen ging het verbieden te ver (goh, zouden het rokers zijn geweest die stemden?) maar het is iets wat ik zeker wel zie zitten. Dat je rookt, prima. Maar wees mij en mijn gezin niet tot last, en doe dat niet in een rij waar je een groep mensen tot last bent. Sterker nog, verbied roken in huis en auto helemaal wanneer je kinderen hebt, we weten tenslotte allemaal dat het schadelijk is! Het staat nota bene op die pakjes geschreven, dus als je kind het niet kan lezen, en het niet uit de weg kan gaan, hoe haal je het in je hoofd om iets zo overduidelijk slecht aan ze op te dringen?
De vraag is of pretparken hier wel oor naar hebben, die willen natuurlijk niet dat mensen zich niet welkom voelen, en tolereren rokers, en er wordt zelfs alcohol verkocht. Alles om maar zo veel mogelijk geld te verdienen, dat schijnt belangrijker te zijn. En dat vind ik zo zo zo jammer!
Eerlijk is eerlijk, een woordvoerster van de Efteling gaf onlangs aan dat er intern over wordt gesproken, aangezien er vanuit verschillende instanties en steeds meer ouders vraag naar een rookvrije pretpark is, maar ik vrees dat het nog heel langkan duren voordat we zover zijn. En dat terwijl er in Disney bijvoorbeeld al jaren niet meer gerookt mag worden.
