Wat weten vrouwen die aan kinderen beginnen? Denken ze enkel aan verplichtingen en kosten dat ouderschap met zich meebrengt, of kunnen ze zich voorstellen in hoeverre alles anders zal zijn?
Ik kreeg een verhaal van een toekomstige oma toegestuurd, en moet deze met jullie delen!

Terwijl ik met mijn dochter in een chique restaurant, die zij heeft uitgekozen, mijn lunch met een glas wijn wegspoel, vertelt ze nonchalant dat zij en haar man aan kinderen denken. “Wat denk jij mam, moet ik een baby krijgen?” Vraagt ze glimlachend, alsof ik inbreng in haar beslissing heb.

“Het zal je leven veranderen,” zeg ik zo neutraal mogelijk terwijl ik mijn wijntje voorzichtig op tafel zet.

“Ik weet het, niet meer uitslapen, geen spontane weekendjes weg…”

Maar dat is helemaal niet wat ik bedoelde. Ik kijk naar mijn dochter, terwijl ik probeer te bedenken wat ik het beste tegen haar kan zeggen. Het liefst vertel ik haar alles wat ze in pufcursussen niet zal leren, dat de wonden van een bevalling zullen helen, maar moeder worden een emotionele wond zal creëren die haar voor de rest van haar leven kwetsbaar zal maken.

Ik vraag me af of ik haar moet waarschuwen, en haar kan vertellen dat ze nooit meer een krant of nieuwsbericht zal kunnen verwerken zonder zich af te vragen “Wat als dat nou mijn kind was?” Dat elk vliegtuigongeluk, afgebrand huis, elke vorm van kinderleed haar tot in haar slaap zal achtervolgen.

Ik kijk naar haar perfect gelakte nagels en daarop afgestelde outfit, en vraag me af of ze zich kan voorstellen wat voor oerinstinct moederschap in haar naar boven zal brengen, en of ze weet dat ze net een leeuwin dat voor haar jong vecht gaat worden. Dat ze om een bange gil “mama!” haar dure, kristallen glas zal laten vallen om naar haar kind te rennen, en dat er werkelijk niks anders belangrijker zal zijn.

Ergens heb ik het gevoel dat ik haar moet waarschuwen, dat de jarenlange carriere die ze heeft opgebouwd naar een zijspoor zal afdwalen, en dat er geen enkele kinderopvang er voor kan zorgen dat ze die belangrijke meeting op nummer één kan zetten, wanneer haar kind koorts heeft. Dat ze tijdens alle pauzes aan de heerlijke geur van haar baby zal denken, en ze alle discipline die ze in zich heeft zal moeten gebruiken om niet naar huis te rennen, enkel om te kijken wat haar baby aan het doen is.

Moet ik haar vertellen dat hoe assertief en zelfverzekerd ze ook is, een kind haar dagelijks aan haarzelf zal doen twijfelen, en ze zich constant zal afvragen of ze het goed doet? Dat haar dagelijkse routine volledig afhankelijk zal zijn van de behoeftes van haar kind?

Al kijkend naar mijn prachtige, aantrekkelijke dochter wil ik haar duidelijk maken dat de zwangerschapskilo’s uiteindelijk wel zullen verdwijnen, maar zij nooit meer hetzelfde zal zijn, en zich nooit meer hetzelfde zal voelen. Dat haar leven, hoe belangrijk die nu ook is, na de komst van haar kind veel minder belangrijk zal zijn, en dat ze die zonder nadenken zou opgeven om haar nakomeling te redden, maar dat ze er juist langer zal willen zijn, niet om haar dromen te realiseren, maar om haar kind die zijn dromen waarmaakt mee te maken.

Ik wil haar meegeven dat ze haar striemen en littekens met trots zal dragen, en dat haar huwelijk ontzettend zal veranderen, maar niet hoe zij denkt. Dat ze zoveel meer zal houden van de man die van zijn kind houdt en er voor zorgt. Ze moet weten dat ze regelmatig opnieuw verliefd zal worden op de vader van haar kind en dat het allemaal om dingen zal gaan die ze nu helemaal niet romantisch vindt.

Ik zou zo graag de band die je met je baby hebt aan haar willen beschrijven. Ik zou haar het overweldigende liefde voor opgroeiende kinderen willen uitleggen. Ik zou haar het geluk waar je van moet huilen duidelijk willen maken.

Terwijl ze me vragend aankijkt realiseer ik me dat ik tranen in mijn ogen heb. Ik geef haar mijn eerlijkste glimlach en zeg zachtjes “Je zal er nooit spijt van krijgen”

Ik proost met haar, voor haar, voor mij en voor elke andere vrouw die aan de prachtigste roeping gehoor hebben gegeven, ik proost op alles moeders.

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You May Also Like
Niet alleen maar een roze wolk
Verder lezen

Niet alleen maar een roze wolk

Inhoudsopgave Hide Ervaring 1: de eerste keer met de auto…Ervaring 2: ‘Mag ik hem even vasthouden?’Ervaring 3: ‘Pas…