Wij wisten altijd al hoe onze zoon zou heten. Dat hadden we toen ik van Elena zwanger was al bedacht, en toen zij een meisje bleek te zijn kreeg ze een meisjesnaam. Toen ik daarna van Valentina zwanger was wisten we weer hoe een jongen zou heten, en aangezien het weer een meisje was schoof de naam weer weg. Ondertussen vroeg mijn net zwangere vriendin welke naam wij zouden geven als het een jongen was geweest en ik vertelde dit zonder blikken of blozen. Het was tenslotte de naam waar ik al jaren mee liep, ik wist zeker dat we deze naam ooit zouden gebruiken, en ik maak daar nooit zo’n geheim van.Ik beviel van Valentina, deed mijn ding en hoorde een paar maanden later dat ook zij goed was bevallen. Ik feliciteerde haar en kreeg te horen dat haar zoon de naam had gekregen. Mijn naam. Nou ja, ooit. Maar wel door ons uitgekozen en aan haar verteld. Ik schoot nog in de lach, denkende dat ze een grap maakte, maar niet bleek minder waar. Ze “vond het gewoon een leuke naam.”
Nou is dit voor ons niet zomaar een naam. Het is de naam van mijn overgrootvader, een naam dat goed bij de achternaam van mijn vriend past, en een naam dat echt niet vaak voorkomt. Waar wij vandaan komen niet, waar we wonen niet, en in de wereld eigenlijk ook niet. Toch is het een naam dat iedereen kent en kan uitspreken; en dat is waarom het totaalplaatje voor ons gewoon klopt, en dat is waarom wij al jaren, nog lang voordat we ouders werden, wisten hoe onze zoon zou gaan heten. Het klopt gewoon.
Nu wordt de zoon van mijn “vriendin” bijna één en draag ik mijn zoon nog in me. Je zou natuurlijk kunnen zeggen dat zij er vanuit ging dat wij geen kinderen meer zouden krijgen, of dat het niet zoveel uitmaakt dat ze juist voor die naam zijn gegaan. Je zou zelfs kunnen stellen dat er niets mis is met twee jongens met dezelfde naam. Wat natuurlijk ergens ook wel klopt, maar waar ik me aan stoor is dat de naam voor ons zoveel betekenis draagt, en zij het gewoon wel geinig vond klinken, ondanks dat ze er nooit zelf op zou zijn gekomen, iets wat ze me toen ook openlijk vertelde. Dat is wat bij mij niet zo lekker ligt. En het feit dat ze me onlangs vroeg of ik mijn zoon de naam die haar zoon al draagt zou geven, alsof zij het zelf heeft bedacht. Dat vind ik nou een kutstreek.
bron uitgelichte foto – Shutterstock
Comments
comments
